mezigdomid (CC-92480), bortezomib i deksametazon

- Uczestnik ma udokumentowaną diagnozę MM i mierzalnej choroby, zdefiniowanej jako którekolwiek z poniższych:.

i) białko M ≥ 0,5 grama na decylitr (g/dl) metodą elektroforezy białek surowicy (sPEP) lub.

ii) Białko M ≥ 200 miligramów (mg) na 24-godzinną zbiórkę moczu metodą elektroforezy białek w moczu (uPEP).

iii) W przypadku uczestników bez mierzalnej choroby w sPEP lub uPEP: poziomy wolnych łańcuchów lekkich (sFLC) w surowicy > 100 mg/l (10 mg/dl) obejmowały łańcuch lekki i nieprawidłowy stosunek FLC kappa/lambda.

• Uczestnicy otrzymali od 1 do 3 linii terapii przeciwszpiczakowej.
• Uczestnicy uzyskali minimalną odpowiedź [MR] lub lepszą na co najmniej 1 wcześniejszą terapię przeciwszpiczakową.

‍

• U uczestnika wystąpiła progresja w trakcie leczenia lub w ciągu 60 dni od ostatniej dawki inhibitora proteasomu, z wyjątkiem przypadków opisanych poniżej:
  i) Nie wyklucza się pacjentów, u których wystąpiła progresja podczas leczenia lub w ciągu 60 dni od ostatniej dawki podtrzymującej bortezomibu podawanej raz na 2 tygodnie lub rzadziej.
• W przypadku uczestników, którzy wcześniej leczyli się schematem zawierającym bortezomib, najlepszą osiągniętą odpowiedzią nie była odpowiedź minimalna (MR) lub lepsza, lub uczestnik przerwał leczenie bortezomibem ze względu na toksyczność.
• Uczestnik był wcześniej leczony mezigdomidem lub pomalidomidem.

‍